Bij doorzetting van de huidige ontwikkeling zal de wereld energievraag in het jaar 2050 mogelijk twee maal het huidige niveau bereiken. Dat maakt het vraagstuk van onze toekomstige energievoorziening tot één van de meest urgente van deze eeuw. Met deze laatste zin opent het boekje “De energievoorziening van Nederland vandaag (en morgen?)” dat in samenwerking tussen de TUDelft en de Ingenieursvereniging KIVI NIRIA uitgegeven werd ten gelegenheid van het in 2010 door KIVI NIRIA’s gehouden jaarcongres met als onderwerp ‘Duurzaam omgaan met energie”.
Het jaar 2050 is daarbij symbolisch gekozen vanuit de heersende overtuiging dat we dan tenminste 80% CO2 reductie moeten hebben gerealiseerd om al te drastische klimaatveranderingen te voorkomen. Ik citeer: “Het gaat daarbij om een denkmodel niet om een voorspelling. Of wind, zon en biomassa grootschalig zullen doorbreken of niet, is van vele factoren afhankelijk en in de komende 40 jaar zullen er ontwikkelingen plaatsvinden die het beeld drastisch zullen doen kantelen.” Toen ik recent het boek ‘The third wave’ van de in de jaren ’70 en ’80 vooraanstaand futuroloog Alvin Tofler’s uit nieuwsgierigheid weer eens doorbladerde, viel mij bijvoorbeeld op dat terwijl het boek in de midden jaren ’80 nog herdrukken beleefde het internet er met geen woord in voor komt. Wie had in de jaren ’70 de wereldwijde doorbraak van de mobiele telefonie voorzien? En keek ik begin ’80 niet met verbazing naar de eerst fax die ik tegenkwam in Vancouver toen we daar samen met een Canadese aannemer een inschrijving aan het verzorgen waren. Een apparaat dat een kleine 25 jaar geleden een doorbraak betekende in de communicatie en nu alweer van het toneel verdwenen is. Waar TUD en KIVI NIRIA in hun publicatie op uit zijn, is om transparantie en structuur te creëren in de discussie. Wat het startpunt is en hoe in de toekomst een duurzame energievoorziening er mogelijk uit zou kunnen zien. De weg daar naar toe is zeker kronkelig en lang. Onderweg zal het eindbeeld ook zeker bijgesteld worden. Maar zonder gedeelde beelden zal het moeilijk, zo niet onmogelijk zijn om de creatieve spanning te creëren die nodig is om deze weg succesvol te bewandelen. Het is mijn overtuiging dat wij als Nederland in deze ‘gouden eeuw van het aardgas’ om meerdere redenen de kans niet voorbij mogen laten gaan om in het transitieproces een betekenisvolle rol in te vervullen.