De motivatie
Vanuit mijn activiteiten in het Brusselse waar ‘deep energy renovation’ van de bebouwde omgeving hoog op de (research) agenda staat, raakte ik gaande weg meer en meer geïnteresseerd in welk mechanisme ons als bewoners zou stimuleren nu (eindelijk) serieus werk te gaan maken van het opvoeren van de energieprestatie van onze woning. Het boek van David Mackay “Sustainable Energy without hot air”, had mij inmiddels bewust gemaakt van het belangrijke aandeel dat mijn huis, en dan specifiek de warmtevoorziening, heeft in mijn totale beslag op energiedragers. In Brussel leerde ik inmiddels dat de technologie om te besparen overvloedig aanwezig is. Kernbegrip in bewustwording rond energiegebruik is het energielabel zoals we dat nu al gewend zijn bij huishoudelijke apparaten en vooral ook de auto. Toch leeft dit begrip rond de woning zelf maar matig. Geen energie slurpende Hummer voor de deur maar wel één als huisdier, karakteriseerde ik dit eerder. Nieuwsgierig naar het waarom liet ik eerst een ‘Energieprestatie Advies’, dat voorafgaat aan het toekennen van een energielabel, uitvoeren voor mijn eigen huis. Daarna mocht ik bij een aantal kennissen op bezoek die serieus werk hadden gemaakt van het verbeteren van de energieprestatie van hun woning. Zo doorliep ik een eerste kennismaking met de wondere wereld van de energielabeling en deed daarover verslag onder de titel ‘de ene label is de andere niet*’. Mijn nieuwsgierigheid nam hierdoor alleen nog meer toe, wat uiteindelijk resulteerde in het besluit zelf de opleiding tot Energieprestatie Adviseur te gaan volgen.
De opleiding
Een korte rondgang op het web resulteerde in een keur aan opleidingsmogelijkheden variërend van één tot maximaal drie dagen. Op het eerste gezicht leek het dus niet zo’n geweldige uitdaging om deze titel te behalen. Uiteindelijk gekozen voor EBR trainingen in Zeewolde. Mede omdat die een interessante formule hebben zodat je, nadat je alle formaliteiten hebt doorlopen als licentiehouder van de BuildingLabel.com Groep, het vak goed gefaciliteerd kunt uitvoeren. Twee dagen cursus ter voorbereiding op het CITO-EPA examen en aansluitend nog een dag training in het maken van een Maatwerkadvies. Samen met 30 andere cursisten uit de hoek van woningcorporaties, de makelarij, architectenbureaus, en een flink aantal ZZP’ers, ingewijd in de wereld van het energielabel. Het idee van energie labelling komt uit Nederland en stamt uit de tijd dat wij in Europa bekend stonden ‘als beste jongetje van de klas’. Tegenwoordig zijn we nog net niet de laatsten die binnen de EU deze wetgeving oppakt. Gedurende de drie dagen werden we op een intensieve, zeer praktische manier ingewijd in de twee instrumenten die de Energieprestatie Adviseur ten dienste staan namelijk: de ISSO 82-W(oningen) handleiding en de daarop gebaseerde software. Er zijn een aantal software systemen in de markt, binnen buildinglabel.com maken we gebruik van VABI software. Snel leer je dat de lesdagen dan ook maar een eerste aanzet betekenen van een leertraject. Daarna is er flink wat zelfstudie nodig, van het in het overeenkomstig ISSO 82 opnemen van een woning en het daarna in de software verwerken van de gegevens tot het vaststellen van een label en, indien door de klant gevraagd, een Maatwerkadvies. Gaandeweg kreeg ik begrip voor de mate van simplificatie die men (nu nog) in het systeem heeft aangebracht en de variatie die dat brengt in de classificatie van woningen gekoppeld aan het energiegebruik met op het eerste gezicht merkwaardige uitkomsten. Stap voor stap verbeterd en verfijnd men het systeem maar door de grote variëteit aan woningen, de constructies en de wijze waarop de bewoners ermee omgaan zal het label nooit een exacte weergave worden van het energiegebruik. Echter wel een goede indicatie van hoe de woning erop uitgerust is! De start van een verder leerproces: wordt dus vervolgd.
*) zie ook Het ene Label is de Andere niet deel 1, deel 2, deel 3